Radyo cızırtısı arabanın içinde yankılanıyordu. Sokak lambalarının tekrar tekrar yüzüne düşen ışığından rahatsız olup uyandı. Daha gelmemişlerdi. Bir süre gözlerinin karanlığa alışmasını bekledikten sonra yanındaki…
(Mahir Öztaş’ın Korku Oyunu adlı öyküsünün girişinden esinle yazılmıştır) Bir zamanlar, ne tuhaf, sokaklarda sanki dehşetin kol gezdiği o dönemin tedirginliğine bir tür alıştırma olsun…
Sigarasından son bir nefes çektikten sonra filtreyi çakıllı yola doğru fırlattı. Boğazında biriken balgamı vücudundan atmak istiyordu. Sağa sola baktı, kimsenin olmadığına emin olduktan sonra…
Gece boyu nefesini tutmuşçasına derin bir soluk verdi kirli tavana bakarak. Dün verdiği kararı tekrarlıyordu. Yanaklarında bir sıcaklık, neyin alameti olduğunu kavramıştı. Zihni berrak; damarlarında…
Çoktan beri unutulmuş bir ormanda, geyikler, ağaçlar ve kuşların tanrısı bir ruh yaşarmış. Ne zamandan beri burada olduğunu kimse bilmezmiş, ruh, ormanından yaşlıymış. Ormana giren…
Hüsran, bugünün diğer günlerden farklı olacağını hissederek kaşlarını çattı, alnını buruşturdu. Gözlerinin kıyısından kıvrılan çizgileri görebilse, yedi yaşında olmadığına kendini kesin ikna ederdi. Kara kara…
Uzun zaman olmuştu onları görmeyeli. Bugün de sanki bok vardı, toplantının ortasında aklıma geldiler. Ne güzel de kaçtım kurtuldum o hayvanat bahçesinden. Arkamdan halalarım neler…
Ona kaç kere gitme dedik. Babam nasıl da yalvardı, kal sana bir klinik açarız, burada yaparsın işini. İhtiyacın mı var sanki paraya. Ama neymiş, gitmeliymiş,…
Tepesindeydi koca gökdelenin. Kendisine ait bir imparatorluğun üstündeydi. Sahip olduğu her şeyi insanlığın aptallığına borçluydu. Sağ elindeki sigaranın dumanına baktı. Sonra gökyüzündeki soluk gri havaya.…
Aşağıda, belli bir düzene boyun eğilen, itaat edilen sisteme başkaldırmış, anarşizm denilen siyah bayrağa kendimi yavaşça bırakmaya başlamıştım. İdeolojik terimlerden nefret ederdim. Yunus gitmişti. Buraya…