Türkan hayatının diğer günlerinde olduğu gibi bugün de, salonunun yarısını kaplayan üçlü koltuğunda uzanmış televizyon seyrediyordu. Her zamankinden farklı olarak bugün ev, haşlanmış lahana ve…
Elimdeki poşetlerin ağırlığından kollarımın kesildiğini, burnumun aktığını, suratımın soğuktan donduğunu hissediyordum. Beceriksizce kapıyı açarken hareket sensörlü lambanın kendini sadece beş saniyeliğine göstermesine bir küfür savurdum.…
i. En son hatırladığım şey maviydi. Koyu, derin bir mavi. Yüzeye çıkmak istemiyordum artık. Aksine, batıyordum. Dibe ve daha da dibe. Okyanusun kalbine doğru.…