“Bu sefer hiçbir şahit olmayacaktı.” Gece vakti idi, eve döndüm; dönüş yolunu kaybettim, kendime döndüm. Eve girer iken annemin paltosunu bir kenara koydum, kapı girişine,…
Yazar: Cemâl Agâh Gök
Her şey tükeniyor. Bitimsiz bir koreografi ve ancak Son’lu bir evren tasarımı. Eskiden çok okur idim. Kitapların nesne değil, özne olduğu zamanlar. Şimdi kendim ile…
“Birbirimize söz vermiştik, Birbirimizden hiç ayrılmayacağız. Erkekler ile konuşmayacağız. Asla evlenmeyeceğiz. Maddeler bu kadar değil idi fakat esas bunlardı.” ‘Bu yazılama Kanat Güner’in güzel Ruh’una…
“İlk seferin mi?” Sonuna kadar giden ahvalin bir çeşme başında turnanın oruç tutmasına ve elem veren azabın gölgesinde, gölgeme basmayan bireylere tahammül eden bir kimsenin…
Yanmaktan usanmazam pervane miyim bilmem, Hiç sonumu saymazam, divane miyim bilmem. -Aşık Nuri. Ayağıma kadar gelen fırsatı nasıl kaçırdım, bilmiyorum. Yüklüğü açtım, bir resim var…
Bu Kara’lama 5 Ocak 2015 tarihinde henüz 23 yaşında iken Boğaziçi Köprüsü’nden atlayarak intihar eden Eylül Cansın’a ithaf edilmiştir. Döktüğü yaşlar nehirlere can, obruklara kan…
Sen misin? Gölgeden çıkar mısın? Seni görmek istiyorum. Gecenin irini içerisindeyim, dalgaların şahlanışı ertesindeyim, sabah ezanın sabâ makamında müezzinin ses tellerinde asılanım, neredesin? Kimsenin gölgesi…